Make a Memory…

Naast mijn bedrijf Uitjedakfotografie maak ik af en toe foto’s voor Stichting Make a Memory.
Omdat ik het ontzettend waardevol vind om iets “niet commercieels” te doen met mijn fotografie. Gewoon iets doen voor een ander omdat dat kan.
Omdat deze foto’s troost kunnen bieden in een enorm verdriet.
Daar hoef je geen geld voor te krijgen. Je doet dit omdat je iets kan betekenen van mens tot mens.

De stichting zelf omschrijft het op haar eigen site als volgt:
“De foto’s  bieden de ouders troost en een blijvende herinnering en kunnen wezenlijk helpen bij de verwerking van het verlies. De fotografen werken belangeloos en hun werk onderscheidt zich in positieve zin technisch en inhoudelijk van de foto’s die ziekenhuispersoneel en ouders zelf kunnen maken.
Voor de ouders zijn er geen kosten verbonden aan het ontvangen van foto’s van Make a Memory. Alle onkosten worden gedragen door sponsoren, donaties, schenkingen en andere wettige inkomsten.
Bij het contact met ouders en het toesturen van de foto’s wordt maximale privacy gewaarborgd.
Make a Memory is dag en nacht bereikbaar en streeft naar een dagelijkse 24-uurs inzetbaarheid van fotografen.”
Voordat ik ging fotograferen voor deze stichting had ik al een keer een overleden kindje gefotografeerd… Dit is inmiddels een jaar of 7 geleden.
Het raakte me zo dat ik het destijds nodig had om er iets over te schrijven…

Uiteraard raakt het me nog steeds, elke keer dat ik een shoot mag doen voor deze stichting. Elke keer ben ik “blij” dat ik het mag doen, maar elke keer drukt het me met mijn neus op de feiten hoe niet vanzelfsprekend het leven is.

En zeker in een periode van je leven waarin je zelf bezig bent met je eigen wel of niet bestaande kinderwens zijn deze shoots confronterend.

…

“Ik zou je ’t liefste in een doosje willen doen
En je bewaren, heel goed bewaren
Dan liet ik jou verzekeren voor anderhalf miljoen
En telkens zou ik eventjes het deksel opendoen
En dan strijk ik je zo zachtjes langs je haren
Dan lig je in de watten en niemand kan erbij
Geen dief die je kan stelen, je bent helemaal van mij
Ik zou je ’t liefste in een doosje willen doen
En dan telkens even kijken
Heel voorzichtig even kijken
Telkens even kijken
En een zoen”

….

In mn korte leven als fotograaf heb ik heel wat kinderen voor mn lens gehad. Als ik t uit zou rekenen dan kom ik denk ik zelfs aan 50000 kinderen. Van klein tot groot.

Lief tot “wat minder lief”.

Van nieuwsgierig tot toch wel een beetje bang voor die vreemde fotomevrouw.
Elke dag opnieuw weten kinderen net even iets te doen wat me verrast. Waar ik niet opgekomen zou zijn.

Elke dag zie ik kinderen die bijzonder zijn.

Veel kinderen blijven je bij. Zoals t hele schattige meisje wat mij de fotografette noemde. Of t jongetje wat mij zn kleurplaat kwam brengen die hij voor mij had gemaakt. Of t meisje wat zei dat ik de allerliefste schoolfotograaf was. Of t jongetje wat heel schattig zei dat ik de mooiste ogen had van de wereld.

Kinderen blijven bijzondere wezentjes.

Maar er is één kindje wat me denk ik mn hele leven bij zal blijven.
Een kindje wat me heeft geleerd hoe hard het leven kan zijn.
Een kindje wat niet eens een kans heeft gehad om te laten zien wat hij kon.
Een kindje dat geboren was bij heel bijzondere ouders waar ik enorm veel respect voor heb gekregen.
Een kindje wat helaas te vroeg geboren moest worden.
Een kindje.
Een heel klein kindje.
Met enorm kleine handjes en voetjes.

Dat kindje was het meest bijzondere kindje wat ik op de foto mocht zetten.
Een kindje wat ik gister heb leren kennen.
Een heel bijzonder kindje.

Het was tot nu toe de moeilijkste opdracht, maar verreweg ook de mooiste.
En toen ik gister weer naar huis reed kwam bovenstaand liedje steeds omhoog. Ik zie t beeld nog steeds…

Hij lag op schoot bij zn ouders en deze tekst had er perfect bij gepast…

Tja …kippenvel…

Ik vrouw van jou…

Afgelopen zondag waren Scarlet en Joyce (bekend door hun blog/site/youtubekanaal Ik Vrouw Van Jou) in onze studio om eens mee te maken wat het is om gebodypaint te worden.
Zoals het bij Tera past om net even wat dieper door te denken op een thema zo bleek dat ook te passen bij Ik Vrouw Van Jou. En dus werd het een super toffe dag.

Zoals je kunt zien in hun vlog is model staan/zitten voor een bodypaint niet iets wat je zomaar even doet. Maar meer nog, een bodypaint is ook niet iets wat je even gauw tussen neus en lippen door maakt.

Tera was al een aantal dagen aan het nadenken en schetsen met de ideeën die Scarlet en Joyce door hadden gegeven. En dat is natuurlijk altijd spannend of jouw ideeën aansluiten bij de ideeën van “de klant”.

Het werd een topdag samen, met eigenlijk het meeste werk voor Tera. Zeker ik, Alexandra, hoefde pas na afloop de foto’s te maken en omdat het zo’n duidelijk concept was waar ik de dagen voorafgaand al had gekeken naar de belichting en dergelijke stond alles al vrij snel klaar. Dat is ook precies hetgeen wat altijd een beetje ongemakkelijk voelt als Tera 6u aan het painten is geweest en de foto’s er in een half uur op staan… Uiteraard was het qua nabewerking nog wat meer werk voor mij, maar dat terzijde.

De gedachtes achter deze paint kun je lezen op de site van Ik Vrouw Van Jou. En natuurlijk is het thema ook voor ons ontzettend herkenbaar. Ook wij verliezen onszelf in social media of een online wereld.
Of zoals ze het zelf zo mooi schrijven:
“Verlies jezelf niet. Blijf bij jezelf, leef jouw eigen leven, verlies je niet in zaken die er eigenlijk niet toe doen, die niet werkelijk belangrijk zijn en leef écht. Voor het het weet is jouw tijd voorbij, is het kind in je verloren en heb je niet geleefd zoals je had willen leven.”

…

Leef echt, het is iets waar Tera en ik sinds twee jaar geleden enorm ons best voor doen. We willen onszelf niet verliezen in dingen die er niet toe doen. We voelen een noodzaak om alles uit het leven te halen wat erin zit.
We hebben van dichtbij gezien hoe snel het voorbij kan zijn, zonder dat je dat aan zag komen of iets. En dat raakt een angst, maar is ook ontzettend waardevol om je te beseffen.

Het enige risico wat wij dan weer hebben is dat we zoveel uit ons leven willen halen dat we uiteindelijk daar dan weer onszelf in verliezen en door blijven rennen naar alles en iedereen en te weinig naar onszelf.

“Don’t lose yourself” past naadloos bij ons leven en dat maakte dit alles meer dan bijzonder om mee te maken.
Om twee mensen te leren kennen waar je veel herkenning uit haalt, die ontzettend veel van elkaar houden… en dat dan vast te mogen leggen is ontzettend tof.

Scarlet en Joyce, bedankt voor de mooie dag! Ook al duurde het lang en was het “afzien” …
Jullie zijn super samen!

Lees meer op Ik Vrouw Van Jou

Afgelopen vrijdag is Uitjedakfotografie na een goed gesprek met een adviseur praktijkleren van SBB  erkend als leerbedrijf.
En daar zijn we trots op! Een erkend leerbedrijf mag namelijk vakmensen begeleiden en in de wereld van de fotografie vind ik het belangrijk dat iemand een studie of in ieder geval goed voorbereid aan het werk gaat.

Uiteraard zijn er mogelijkheden genoeg om zonder diploma aan de slag te gaan als fotograaf. En velen zullen ook absoluut succesvol zijn.
Maar veel collega’s denken er te licht over en gaan gewoon aan de slag. Kopen dure camera’s etc. En dan blijven de opdrachten uit…
Omdat je wel makkelijk fotograaf wordt, maar niet makkelijk je eigen bedrijf opbouwt denk ik dat het goed is om dit te ervaren in een stage.

En dus zijn we er trots op dat we aankomende collega’s mogen begeleiden als erkend leerbedrijf.

En wat is er dan leuker om te kunnen melden dat we ook al een stagiaire hebben gevonden!
Daarover later meer, maar de komende 20 weken mogen wij onze allereerste stagiaire verwelkomen in ons bedrijf. En stiekem zijn we daar ook best een beetje trots op!

Het Mini WK Voetbal was vandaag weer een topevenement. En Uitjedakfotografie was erbij!

Vandaag mocht ik dus weer voor SportID Nieuwegein op pad.
En zoals ik al eerder schreef over de koningsspelen vind ik het super om sportende kids vast te mogen leggen met mijn foto’s. Vandaag stonden er weer tientallen fanatieke voetballers klaar om tegen elkaar te strijden op het Mini WK.

De mooiste passes zag ik, de mooiste tackles, mooie goals, fanatieke coaches… Dit WK had alle ingrediënten die grote WK’s ook hebben.
SportID is de organisatie voor het sporten en bewegen in Nieuwegein en de evenementen die ze organiseren voor de kinderen in hun schoolvakanties zijn elke keer weer tot in de puntjes geregeld.
Van Bidons tot medailles alles was geregeld. En dus kon er gestreden worden op topniveau.

Ondanks de regen heb ik veel mooie beelden kunnen maken en die zijn terug te vinden op de website van SportID Nieuwegein zelf.

Het was een topdag en alle kids zijn lekker fanatiek aan het sporten geweest vandaag. En dat is altijd mooi om te zien.

Wat een ervaring! Het WK Bodypaint in Oostenrijk van vorige week.
Omdat er een hoop gebeurd is, volgt nu een beetje verlaat de update hierover.

Vrijdag 3 juli mochten we eindelijk beginnen aan het WK waar Tera Bakker zo ontzettend naar had uitgekeken. De voorrondes!
Ze deed mee in de categorie spons en penseel en had ontzettend veel tijd gestoken in haar schetsen en voorbereidingen.
De voorronde is misschien wel het belangrijkst, dit bepaalt namelijk of je überhaupt door mag naar de finale. Plus, je zet bij de voorrondes de grootste stap naar je eindklassering.

Vorig jaar eindigde Tera als 10e en we gingen heel hard ons best doen om sowieso weer in de top 15 mee te doen met hopelijk heel misschien zelfs weer een top 10 notering.
Maar aangezien er ruim 60 mensen meededen met 50 verschillende nationaliteiten beloofde dit een heel zware taak te worden.

De paintdagen worden altijd ingedeeld met thema’s. Je krijgt enkele maanden voorafgaand aan het WK het thema te horen en gaat dan aan de slag met je ideeën en schetsen en dergelijke.
Tera is iemand die vanuit haar gevoel paint. Het verhaal achter de paint is net zo belangrijk als de paint zelf. En dus maakt ze altijd bodypaints die wat met je doen. En zo ook dit jaar.
Alles op alles werd gezet om deze voorronde zo goed mogelijk en zo mooi mogelijk door te komen. En dat lukte!

The Games People Play was het thema en onderaan zal ik het verhaal neerzetten wat Tera met haar paint bedoelde.

Het was een zware dag, met temperaturen boven de 30 graden is het zowel voor een painter als voor een model ontzettend zwaar (en natuurlijk ook voor de assistenten;))
Maar het ging super. Ze zette iets ongelooflijk moois neer en na 6,5u painten was het tijd om naar de jury te gaan.
Die waren stil van dr paint. Ze waren enorm onder de indruk en dat is bijzonder!

Uiteraard daarna door naar de photoarea om alle honderden fotografen de kans te geven deze mooie paint vast te leggen en daarna gauw door naar het grote podium. Want om 20.30u werd er begonnen aan alle podiumpresentaties. Uiteindelijk waren wij om 21.30u aan de beurt en mochten we met zn drietjes het podium op. Waar ons model Noortje echt weer een super presentatie neerzette en Tera en ik vol trots naar stonden te kijken.

Tegen 23u volgde de uitslag. We kregen te horen of we door zouden zijn naar de finale…
Er werden in totaal 34 namen genoemd van laag naar hoog qua notering. En het duurde en het duurde maar voordat we wisten of we door waren. Vol verbazing hoorden we dat Tera door was, op de 6e plek! Op maar 2 punten van de nummer 3…

Wat een topprestatie!

En dus meer dan ruim door naar de finale.

Zondag 5 juli was de dag van de finale. En Tera had een weer een ontzettend mooie schets gemaakt en de eerste 3 uur gingen super. Helaas was het die dag nog veel warmer en stonden we in een tent die in de middag vol in de zon kwam.
Ons model Noortje voelde zich niet goed, moest uiteindelijk even gaan liggen maar helaas ging het gevoel maar niet weg.
Om een lang verhaal kort te houden, uiteindelijk moest ze naar het ziekenhuis ivm de hitte en dus ook in 1 klap alle podiumkansen weg.
Tera en Noortje onderweg naar het ziekenhuis in Klagenfurt en ik liep een beetje doelloos rond op het festivalterrein. Omdat Noortje zich gelukkig redelijk snel in het ziekenhuis beter voelde besloot ik alle spullen te laten staan en naar het ziekenhuis te gaan om ze op te halen.

Onderweg kregen via sms te horen dat we nog in de competitie zaten. En hoewel je weet dat dit niet realistisch is ga je toch haasten. En zo stonden we om 18.30 met een “opgelapte Noortje” en een energieloze Tera toch nog 45 minuten bij te werken wat het ziekenhuis had vervaagd. En natuurlijk misten we 3,5u painten en kreeg Tera haar werk niet af…

Maar het was goed om toch even langs de jury te gaan. Toch samen met zn drietjes er te staan. Te laten zien wat de schetsen waren van Tera en wat haar verhaal was. En weer kreeg ze complimenten van de jury. En hoewel we er met tranen stonden konden we toch heel even trots zijn op wat Tera wel had bereikt.

Dit was een einde waar we niet op hadden gerekend. We zijn uiteraard niet naar de photoarea geweest. Geen podiumpresentatie. Maar omdat we wel langs de jury waren geweest deden we nog wel mee in de eindklassering.
Voordat we begonnen stonden we dus op 2 punten van het podium. Nadat we klaar waren dachten we dat we als 34e zouden eindigen…

Maar uiteindelijk bleek Tera als 12e geëindigd te zijn! 12e! Met anderhalve paint.
En natuurlijk zijn we enorm teleurgesteld dat die 3e plek er niet was terwijl we er ontzettend dichtbij waren. Of sowieso de top 5. Maar wat ongelooflijk goed dat ze gewoon 12e werd van de wereld.

Het is zuur te weten dat je met een halve paint zo ontzettend hoog eindigt maar ook een ontzettende waardering en een bevestiging dat Tera op de goede weg is richting dat podium. Hoe dan ook gaat ze daar een keer staan!
En ik ben er ongelooflijk trots op wat ze dit WK heeft neergezet.

Op naar volgend jaar!

———————————
Voorronde – The Games People Play:

The games people play also has another meaning in Dutch language, next to the obvious playing a game. It’s called “een spelletje spelen met iemand”, and it means as much as: Playing someone, manipulating somebody into doing what you want that person to do.

With my bodypaint I tried to paint just that. In particular manipulating a child, abusing a child.
On the front you see a hand, representing the abuser which is holding a stick. On the stick is a mask attached which he controlles . A mask, because the child has to hide what is actually happening at home.

On the backside I tried to paint the unfairness. An opponent who cannot be beaten. You see a little girl holding her stuffed animal standing across a much bigger opponent.

Do not think this doesn’t happen in your neighbourhood! We have to make sure we tell our children what is normal and what isn’t. Be sure your children know they can come to you, not only your own children, but also children around you. Because in many cases it’s their own father who is the abuser.

Don’t close your eyes, be alert and remember that you can make a big difference for someone!

Het WK Bodypaint gaat vrijdag van start en uiteraard niet zonder onze Artist, Tera Bakker!
Morgenochtend vroeg, of meer vannacht eigenlijk… (help) gaan we vertrekken richting Pörtschach am Wörtersee in Oostenrijk.

We gaan nu voor de 4e keer hier naartoe, waarvan Tera nu dus voor de 3e keer gaat meedoen.
Het is een wereld waar je je ogen uitkijkt! Ten eerste natuurlijk omdat je in een super mooie omgeving bent, bij de Wörtersee. Het weer is vaak super. En het hele dorp is 1 week van het jaar totaal overgenomen. Overal waar je loopt kom je mensen tegen die meedoen, aanmoedigen of op wat voor manier dan ook bij het WK betrokken zijn.

De eerste dag van het officiële WK zal vrijdag zijn. Dan staat Tera in de voorronde. Als ze bij de eerste 35 eindigt zal ze zondag in de finale weer een paint mogen maken.

Omdat je al enkele maanden van tevoren het thema weet kun je je thuis uiteraard voorbereiden met schetsen en dergelijke. En ook ons huis is de afgelopen dagen totaal onherkenbaar geworden door potloden, verf, schetsen, scharen, lijm, bodypaint, evafoam… noem maar op!

Want naast een volledige bodypaint is het natuurlijk super als je ook een hoofddeksel maakt die je paint versterkt (“afmaakt”)

Kortom, aardig wat uurtjes werk hebben er in de voorbereiding gezeten! En aangezien Tera ook nog naast haar fulltime baan haar master studie volgt werden deze uurtjes vooral gepropt in de afgelopen dagen/nachten.

Hebben we er zin in? Absoluut!
Zijn we zenuwachtig? Absoluut!

En waarom “we”? Omdat we een team zijn. Team Tera Bakker. Want ja, ik mag dit jaar weer 3 uur meehelpen als assistent…
En wie mij een beetje kent, weet dat ik op het gebied van tekenen en schilderen echt heel weinig kan… En dit zorgt voor de nodige spanning;)
Daarnaast hebben we elk WK gelukkig ons eigen model mee. En wat voor model!
Niet alleen super om te weten hoe en wat alles zal zijn qua lijf (canvas), maar vooral ook omdat Noortje ontzettend tof is. Ze zorgt tijdens het painten voor een supersfeer en zorgt er ook voor (als ik het even te druk heb met zelf schilderen) dat Tera genoeg eet en drinkt.

Tera heeft in totaal 6,5 uur de tijd per paint en dan gaat ze naar de jury om het verhaal achter de paint te vertellen.
Daarna gelijk door naar de fotoarea zodat honderden fotografen hun gewilde foto’s kunnen maken (ik probeer hier vandeweek even wat van te laten zien!) En dan naar het podium.
Niet een klein grappig zaaltje of iets… nee een groot festivalterrein met een megapodium waar ook artiesten als Madcon optreden op zaterdag geloof ik… En op dat grote podium zal Noortje haar presentatie doen. Voor een paar duizend bezoekers…

Om uiteindelijk ’s avonds tegen 23u te horen of je door bent naar de finale.
Wil je de presentaties zien van vorig jaar? Klik dan hier: WK Bodypaint Tera Bakker 2014

Het is bijna niet in woorden uit te leggen, maar dat het groots is dat is een feit. Dat het spannend is ook. Maar vooral ook dat het ontzettend tof is om erbij te zijn omdat de bodypaintwereld bijna als 1 grote familie voelt. 1 Grote kleurrijke familie.

Ik ga mn best doen om jullie via deze site op de hoogte te houden, maar sowieso zijn we te volgen op social media (instagram, twitter en Facebook) onze #teamterabakker.

Veel plezier met volgen, wij gaan absoluut veel plezier hebben tijdens dit WK!

Bellypaint door Tera Bakker… bellypaints die Tera maakt zijn bijzonder! Meer dan bijzonder zelfs.
Wat ongelooflijk mooi is het elke keer weer om een zwangere buik omgetoverd te zien worden tot een waar kunstwerk.

Tera begon meer dan 5 jaar geleden met het schminken van kindergezichtjes… en ineens kwam ze op het idee om eens de zwangere buik van een vriendinnetje te beschilderen met een echo.
Uiteraard had ik als fotograaf er een foto van gemaakt die we op onze website plaatsten. En binnen een paar dagen kwamen er aanvragen voor bellypaints. Bizar hoe snel dat ineens liep allemaal.

Inmiddels zijn we ruim 5 jaar verder en is Tera een gevestigde naam in bodypaintland. Over de hele wereld gaan haar ontwerpen van de meest bijzondere bellypaints en eigenlijk kan ik wel stellen dat Tera de bellypaintstijl die er jaren geleden was in het algemeen langzaam heeft veranderd naar bijvoorbeeld het schilderen op de zijkant van de buik.
En in combinatie met de fotografie kunnen we met recht een waar kunstwerk aanbieden. Want bellypaints zijn er uiteraard af als je gaat douchen, maar de foto blijft!

En ja, ik ben ongelooflijk trots dat ik met Tera mag samenwerken en elke keer verbaas ik me toch ook weer wat ze weer uit haar vingers krijgt.

Ik word er blij van!